*هوالشافی*

دیشب ساعت 12 به بعد زنگ زدم به موبایل آقایی. بعد سلام و احوالپرسی از حال باباشون می پرسم میگه الحمدلله بد نیست اگه همینطوری پیش بره تا نیم ساعت دیگه از بیمارستان می آم خونه.

من: باشه آقای گلم ,منتظرتم غذا رو گرم میذارم تا شما بیاین شام بخورین(البته  بیشتر اوقات قبل اینکه باباشونو ببرن حول و حوش ساعت 8 غروب میان منم یه چیزی تو مایه های عصرونه آماده می کنم تا تو بیمارستان ضعفش نگیره)لابه لای حرفامون ,آقای گلم میپرسه: زیارت عاشوراست؟من با تعجب میگم : نه. تازه چشمم میفته به تلویزیون.  شبکه استانی ما هرشب تقریبا همین ساعت صلوات خاصه امام رضا(ع) را پخش میکنه با دو تا سرود مشهوری که این روزا خیلی از شبکه های سراسری پخش میشه. براش توضیح دادم که چی داره پخش میشه. بعدش خداحافظی کردم.

همانطوریکه تو پاراگراف بالا خوندین هرشب این ساعت منو آقایی  با این زیارت و دعا و سرود زیبا دلامون پر میکشه میره سمت امام رضا(ع) و گاهی اوقات آهی از نهاد هردوتامون بلند میشه که سوز جانکاهی داره که خدای خوب و مهربون فقط  می دونه و دعاهامون میکنیم من مطمئنم که آقایی یکی از بزرگترین حاجاتش شفای پدر بیمارشونه.

ای خدای مهربونم شفای همهء بیماران را از تو شفا دهندهء همه دردها و آلام  میخواهم.

یهو با خودم گفتم درسته آقایی خونه نیست اما من میتونم تماس بگیرم و از طریق تلفن حداقل صدای سرود دلنواز بشنوه.

وقتی زنگ زدم آقایی گفت: چیزی شده خانمی؟ گفتم :نه, دلواپس نشو فقط صدارو گوش بده.

چند دقیقه ای گوش داد و هردوتامون حظشو بردیم"خدا خیرشون بده" (دست اندرکاران ارجمند صداوسیمارو میگم)

یه حال معنوی دونفره بردیم  که "الحمدلله" هدیهء خدای مهربون  بود به ما.