قیاس نابرابر
همیشه همسرم زبونزد فامیلا و دوستان و آشنایان هستش اونا میگن که همسرم فوق العاده والدین دوست و اولادیه که حقو حقوق فرزند و والدین رو درست بجا میاره. بعضیا منو به داشتن و صبوری پیشه کردن با این همسر که تمام هم و غمش باباشه و دوا و درمونش هست و بالطبع خودشو رو مسئولتر نسبت به پدرش میدونه و همچین احساسی هم نسبت به خونواده اش هم داره تشویق و دعای خیرشون برای منو همسرم هست و بعضیا هم اگه نگم بهتره...
حاج آقا همیشه مشوق خوبین و میگن دخترم بدان که این آقاتون متوجه ان که درست ترین کاریه که دارن انجام میدن و اصلا مانعش نشو و کلی برای شفای بیماران دعا می کنه از جمله شفای بابایی آقام.
استاد گلم هم که وقتی حال بابایی آقام مریض میشه با دادن پیام خبرش می کنم مطمئنم دعا خالصانه اش رو از من دریغ نمی کنه
منم از همهء کسانی که دعاهاشون را از دیگران دریغ نمی کنن بسیار ممنونم و از همین جا میگم خدا خیر کثیر نصیبتون کنه ان شاء الله غم و بیماری تو زندگیتون وارد نشه
"الهی آمین"
خلاصه من همیشه به داشتن چنین همسری افتخار می کنم با اینکه بعضی روزا برام طاقت فرسا میشه چون همسر خوبم در کنارم نیست اما خودمو میذارم جای خانمهایی که شوهران شون دور از خونه و زندگیشون کسب و شغل دارن و یا خودمو میذارم جای همسران سربازان دوران جنگ ولی وقتی قیاس می کنم می بینم منو و همسرم در راحتی و آسایش بیشتری هستیم پس اون خانمها واقعا برازنده تشویق و تجلیلن.
و حالا مطمئنم قیاس کردنم هم کار ناپسندیه چون اون بزرگواران کجا و من کجا؟!...
اللهم اصبرلی و اللهم اغفرلی و خدای مهربونم ممنونم بابت تمام داشته هام و نداشته هام.